De volgende morgen wandelden we nog wat rond (foto's werden toen genomen) voor dat we konden gaan ontbijten. Hierna gingen we terug op weg, de E6 volgend doorheen het centrum van Dombås reden we daarna langs de Lågen (rivier). Voorbij Dovre kwamen we in Nord-Sel waar we de E6 verlieten en de 438 (lokale weg) opdraaiden. Over deze als zo goed verlaten weg was het prettig rijden tot we op het laatste stuk geconfronteerd werden met wegenwerken. Zoveel mogelijk de grootste keien proberend te ontwijken moesten we ook nog een paar scherpe afdalingen nemen. Zo kwamen we na zo'n 5km uit op de 15. Die volgden we doorheen Vågåmo langsheen het Vågåvatnet tot we de 51 konden opdraaien nabij Tessander richting Fagernes (deze weg hebben we in 1993 ook gereden, maar dan in omgekeerde richting). Die weg bracht ons langs een aantal meren en over kale hoogvlakten voorbij Jotunheimen (betekend: het huis der reuzen). Dit is met de Galdhöpiggen (2469m) en de Glittertind (2452m) het hoogste gebergte van Noorwegen. Het grootste deel ligt boven de 1100m (hier de boomgrens), waarvan 250 toppen boven de 1800m. De weg vervolgend kwamen we in Fagernes waar we de E16 opdraaiden. Die volgden we richting Lærdal langsheen een aantal meren (Srandefjorden, Slidrefjorden, Vangsmjösa,...) en watervallen, intussen wederom genietend van de uitzichten op het gebergte. Onderweg kwamen we in Borgund waar we de stavkerke (1150) bezochten. Tijdens het nuttigen van een frisdrank op de parking zagen we een voorbeeld van "snelreizen". Een bus met Spaanse toeristen kwam opgereden, snel stapten de meeste mensen uit, gingen snel tot aan de afsluiting om wat foto's te nemen, terug de bus op en weer de weg op. Dit in nauwelijks 10min. De weg bleven we volgen tot aan "de Lærdalstunnelen" (met zijn 24.5km de langste tunnel in de wereld). Door het mooie weer reden we verder over de 5 naar Lærdalsøyri, waar we eens voorbij het centrum de Aurlandsvegen opreden. Het eerste gedeelte gaat steil omhoog via kronkelende smalle wegen naar een hoogte van ongeveer 1250m. Vervolgens krijg je een hoogvlakte voorgeschoteld met meren met hier en daar nog wat sneeuwresten. Het laatste stuk is een prachtige afdaling waarbij je plots zicht krijgt op de Aurlandsfjorden en het plaatsje Aurlandsvangen. Eens daar beneden was het nog een kort stukje langsheen de fjord tot aan het einddoel voor die dag, de jeugdherberg - camping in Flåm. Dit dorp is gelegen aan de kop van de fjord en vooral bekend door "de Flåmsbana". Na het nuttigen van een maaltijd, wandelden we nog wat rond en maakten we nog kennis met Belgen die met de tent op de camping stonden. Af en toe begon het een beetje te regenen.